काव्यरंग.

मनातले मला आज, तुला सांगायचे होते. करतो मी तुझ्यावर प्रेम, हे गुपित आज उलगडायचे होते. पण तुला पाहताच सारे, देहभान मी हरपले होते. धुंदीत तुझ्या मी रात्रंदिवस, तुझेच स्वप्न पाहिले होते. मनातले मला आज, तुला सांगायचे होते. तुझ्या काळ्याशार नयनांमधून, मला माझे सावळे प्रतिबिंब पाहायचे होते. घेऊन तुला मिठीत, प्रेमाचे अंकुर फुलवायचे होते. ओल्या चिंब पावसात मला, तुझ्यासवे भिजायचे होते. टेकवून ओठांना ओठ त्या पावसात, रसगुल्याचे ओठ मला चाखायचे होते. मनातले मला आज, तुला सांगायचे होते. असतील अनेक पऱ्या तरी मला, त्या एकच परीला पटवायचे होते. परत एकदा त्या परीला, गुलाबी साडीमध्ये कुशीत माझ्या घ्यायचे होते. नाही मला फक्त शारिरीक आकर्षण, तिचे सर्व आरोप मला पुसायचे होते. खरं प्रेम करतोय मी तिच्यावर, हे मला आज उलगडायचे होते. मनातले मला आज, तुला सांगायचे होते.(२) कवि- विश्वनाथ पै भाटीकर.

उमलत्या कळ्यांना आवरा  त्यांची नीट काऴजी घ्या त्यांचं रक्षण करा.. कारण वातावरण दुषित आहे, विषारी ‌आहे. नाही तर त्यांना फुलूच देऊ नका उगाच त्यांना दु:ख नको.. लवकर निर्णय घ्या... समाजात राक्षसांची फौज फिरत आहे त्यांची वाकडी नजर पडण्या आधिच काही तरी करा.. उमलत्या कळ्यांना आवरा.. समजा‌ आवरणं जमत नसेल तर राक्षसांना तोंड द्या.. उगाच मेणबत्ती फिरवली म्हणून तो‌ मरणार नाही.. हिंमत असेल तर जा त्याचा घात करा , अंत‌ करा तुमच्यातील देवीला जाग करा.. निर्णय तुमच्या हातात आहे.. विचार ‌करा... नाहीतर उमलत्या कळ्यांना आवरा.. कवि- विश्वनाथ पै भाटीकर.