काव्यरंग.

तू एकटी कधीच नव्हती, तुझी तो सतत आठवण काढत असतो. एकटेपणात का होईना, तो तुझेच गीत गुणगुणत असतो. गीता मधल्या शब्दांमध्ये, तूच त्याला दिसत असते . एकटेपणाच्या काळोखात, तूच त्याला हवी असते. एकटे - एकटे म्हणून, किती दिवस जगायचं. ह्या एकटेपणाला, तूच आता आवरायचं...(2)                     कवि -विश्वनाथ पै भाटीकर.

अगं प्रिये, तु पाऊस , मी धारा, तु नक्षत्रे , मी तारा, तु हवा , मी वारा, तुझ्या, माझ्या भेटीत पडतील ग आकाशातून गारा, किती वेळ लावशील ग नटायला, वाजलेत बघ घडळ्यात दुपारची साडेबारा.            कवि -विश्वनाथ पै भाटीकर.